Κεφάλαιο 12 " Πρωϊνές Επισκέψεις"

Έτοιμο - επιτέλους-  και το 12ο κεφάλαιο. Όπου ο κος Θόρντον έχει τη φαεινή ιδέα να γνωριστούν μεταξύ τους τα θηλυκά μέλη των δύο οικογενειών.  Έχω να πώ ότι στις εμπορικές επιχειρήσεις τα καταφέρνει πολύ καλύτερα..... 
(Τα σχόλιά σας πάντα καλοδεχούμενα ! )


Βορράς και Νότος

Κεφάλαιο 12
«Πρωϊνές επισκέψεις»

Ο κος Θόρντον αντιμετώπισε κάποιες δυσκολίες στο να καταφέρει βαθμηδόν τη μητέρα του να επιδείξει τον επιθυμητό βαθμό ευγένειας. Δεν συνήθιζε να κάνει επισκέψεις  ∙ και όταν το έκανε, εκτελούσε αυτό το καθήκον με βαριά καρδιά.
..........................................................................................................................................
 Όμως το Κράμπτον ήταν πολύ μακριά για να πάει με τα πόδια και  είχε επανειλημμένα ρωτήσει τον γυιό της αν η επιθυμία του να επισκεφθεί τους Χέηλ άξιζε το κόστος  μιας δημόσιας  άμαξας. Θα ήταν ευγνώμων αν  δεν το άξιζε, γιατί όπως έλεγε και η ίδια « Δεν υπάρχει κανένα όφελος στον να  δημιουργήσει φιλίες και σχέσεις με όλους τους δασκάλους και τους καθηγητές στο Μίλτον. Μήπως θα έπρεπε δα να επισκεφθεί  και την σύζυγο του χοροδιδασκάλου της Φάννυ;»

«Θα το επιθυμούσα, μητέρα, αν ο κος Μέησον και η σύζυγος του ήταν ξένοι και άγνωστοι σε έναν τόπο όπως οι Χέηλ.»
«Ω, μην μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο! Θα πάω αύριο. Απλά ήθελα να καταλάβεις ακριβώς τα περί της επίσκεψης.»
«Αν πρόκειται να πάς αύριο, τότε θα στείλω να φέρουν άλογα.»
«Ανοησίες, Τζών.  Θαρρείς ότι τα χρήματα φυτρώνουν στα δέντρα;»
« Απ΄όσο γνωρίζω, όχι. Όμως όσον αφορά τα άλογα, είμαι αποφασισμένος. Την προηγούμενη φορά που είχες χρησιμοποιήσει δημόσια άμαξα, γύρισες με πονοκέφαλο από το ταρακούνημα.»
«Είμαι σίγουρη ότι δεν παραπονέθηκα στο  ελάχιστο.»
«Όχι! Η μητέρα μου δεν έχει εύκολα τα παράπονα» είπε εκείνος με κάποια υπερηφάνεια. «Αλλά ένας λόγος παραπάνω για να σε προσέχω. Τώρα, όσον αφορά τη Φάννυ, λίγη σκληραγώγηση θα της έκανε καλό.

....................................................
Η Μάργκαρετ καταγινόταν στο να κεντάει ένα μικρό κομμάτι ύφασμα που θα αποτελούσε μέρος μιας βρεφικής φορεσιάς  για το μωρό που περίμενε  η Ήντιθ.

«Μπόλικη και άχρηστη λεπτοδουλειά» παρατήρησε η κα Θόρντον σιωπηλά. Της άρεσε πολύ περισσότερο το πλέξιμο με διπλό νήμα της κας Χέηλ   μια  που την γνώριζε και η ίδια αυτή την πλέξη. Το δωμάτιο ήταν από άκρη σε άκρη γεμάτο διάφορα άχρηστα μικροπράγματα που θα χρειάζονταν πολύ χρόνο για ξεσκόνισμα, και ο χρόνος για ανθρώπους με περιορισμένο εισόδημα ήταν χρήμα.
Έκανε όλες αυτές τις σκέψεις καθώς μιλούσε στην κα Χέηλ με τον μεγαλόπρεπο τόνο της, λέγοντας όλες εκείνες τις κοινότυπες  εκφράσεις  που οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σε θέση να πουν και με κλειστά μάτια. Η κα Χέηλ έκανε μεγαλύτερη προσπάθεια για να απαντήσει, σαγηνευμένη  καθώς ήταν από μια πραγματικά  πολύ παλιά δαντέλα που φορούσε η κα Θόρντον . «Δαντέλα» όπως έλεγε αργότερα στην Ντίξον «σε παλιό Εγγλέζικο σχέδιο, που δεν έχει φτιαχτεί εδώ και 200 χρόνια και που είναι αδύνατον να βρείς και  ν’αγοράσεις. Πρέπει είναι πατρογονική  και δείχνει ότι είχε σημαντικούς προγόνους.» Έτσι λοιπόν, για να φανεί αρεστή  στην  ιδιοκτήτρια της πατρογονικής δαντέλας η κα Χέηλ έβαλε τα δυνατά της για κάτι περισσότερο από τη συνηθισμένη της νωθρή ανταπόκριση. Την ίδια ώρα η Μάργκαρετ, σπάζοντας το κεφάλι της να βρει κάτι να πει στην Μάργκαρετ, άκουγε την μητέρα της και την κα Θόρντον να εντρυφούν στο ατέρμονο θέμα των υπηρετών.

«Υποθέτω ότι δεν σας αρέσει η μουσική», είπε η Φάννυ « αφού δεν βλέπω πουθενά πιάνο.»
«Μου αρέσει να ακούω καλή μουσική, αλλά δεν παίζω  τόσο καλά η ίδια και τους γονείς μου δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα, έτσι αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε το παλιό μας πιάνο όταν εγκατασταθήκαμε εδώ.»
«Απορώ πως ζείτε χωρίς αυτό. Νομίζω ότι είναι από τα απολύτως αναγκαία πράγματα στη ζωή.»

«Δεκαπέντε σελίνια την εβδομάδα, και από αυτά να αποταμιεύονται τα τρία» σκεφτόταν η Μάργκαρετ. «Αλλά τότε, πρέπει να ήταν πολύ μικρή . Μάλλον έχει ξεχάσει την προσωπική της εμπειρία ωστόσο  θα πρέπει να γνωρίζει για εκείνες τις μέρες.» Ο τόνος της Μάργκαρετ έγινε λιγάκι πιο ψυχρός καθώς συνέχισε.

«Υποθέτω θα δίνονται σπουδαία κονσέρτα, εδώ.»
«Ω, ναι! Υπέροχα! Ασφυκτικά γεμάτα κόσμο, πράγμα που είναι το χειρότερο. Οι διευθυντές ορχήστρας επιτρέπουν την είσοδο τόσο αδιάκριτα. Αλλά σίγουρα εδώ, μπορεί κανείς να ακούσει τα πιο καινούρια κομμάτια. Πάντα μετά από ένα κονσέρτο δίνω μια μεγάλη παραγγελία στου Τζόνσονς.»
« Ώστε λοιπόν σας αρέσουν τα καινούρια κομμάτια απλώς επειδή είναι καινούρια;»
«Ω, μα είναι της μόδας στο Λονδίνο αλλιώς οι τραγουδιστές δεν θα τα έφερναν εδώ. Ασφαλώς, θα έχετε επισκεφθεί το Λονδίνο.»

«Ναι,» είπε η Μάργκαρετ « έζησα εκεί αρκετά χρόνια.»
«Ω, το Λονδίνο και η Αλάμπρα είναι τα δύο μέρη που επιθυμώ πολύ να δώ.»

«Το Λονδίνο και η Αλάμπρα!»
«Ναι! Απ’όταν διάβασα τις  “Ιστορίες της Αλάμπρας”. Τις γνωρίζετε;»
« Δεν νομίζω. Όμως σίγουρα είναι εύκολο να πάει κανείς στο Λονδίνο.»

«Ναι, αλλά για κάποιο λόγο » είπε η Φάννυ χαμηλώνοντας τη φωνή της «η μαμά δεν έχει πάει ποτέ της στο Λονδίνο κι έτσι δεν μπορεί να καταλάβει την επιθυμία μου. Καμαρώνει πολύ για το Μίλτον – εμένα μου φαίνεται βρώμικο και γεμάτο καπνό.  Πιστεύω ότι εκείνη το θαυμάζει γι αυτούς ακριβώς τους λόγους.»

« Αφού η κα Θόρντον μένει εδώ για αρκετά χρόνια, κατανοώ την αγάπη της γι αυτό» είπε η Μάργκαρετ με την καθάρια, καμπανιστή φωνή της.
«Τι λέτε για εμένα, δεσποινίς Χέηλ;  Επιτρέπεται  να ρωτήσω;»

Η Μάργκαρετ, κάπως αιφνιδιασμένη, δεν ήταν έτοιμη να απαντήσει σ’αυτή την ερώτηση, έτσι απάντησε η δεσποινίδα Θόρντον:
«Ω, μαμά ! Προσπαθούμε να σκεφτούμε τους λόγους για τους οποίους αγαπάς τόσο πολύ το Μίλτον.»
« Ευχαριστώ.» είπε η κα Θόρντον « δεν νομίζω ότι η πολύ εύλογη αγάπη μου για το μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα και στο οποίο ζω εδώ και αρκετά χρόνια  απαιτεί κάποια σκέψη.»

Η Μάργκαρετ θύμωσε. Έτσι όπως το έθεσε η δεσποινίς Θόρντον φάνηκε σαν να σχολίαζαν με ασέβεια τα αισθήματα της κας Θόρντον  ∙ είχε όμως εξοργιστεί και με τον τρόπο με τον οποίο η κυρία αυτή έδειξε ότι προσβλήθηκε.

Η κα Θόρντον συνέχισε μετά από μια μικρή παύση.
«Γνωρίζετε τίποτα για το Μίλτον δεσποινίς Χέηλ;  Έχετε δεί κάποιο από τα εργοστάσιά μας ; Τις τεράστιες αποθήκες μας;»
«Όχι!» είπε η Μάργκαρετ. «Δεν έχω δεί ακόμα τίποτα τέτοιο.»

Έπειτα αισθάνθηκε ότι συγκαλύπτοντας την πλήρη αδιαφορία της για όλα αυτά τα μέρη, δεν έλεγε ολόκληρη την αλήθεια, έτσι συνέχισε :
«Τολμώ να πω ότι ο πατέρας θα με είχε ήδη πάει αν ήθελα. Αλλά, πραγματικά,  δεν μου αρέσει να επισκέπτομαι εργοστάσια.»
«Είναι πολύ ασυνήθιστα μέρη.» είπε η κα Χέηλ, «αλλά είναι πάντα γεμάτα με  τόσο θόρυβο και βρωμιά. Θυμάμαι πήγα κάποτε  φορώντας ένα λιλά μεταξωτό να δω  πώς κατασκευάζουν τα κεριά και το  φόρεμά μου καταστράφηκε εντελώς.»

«Πολύ πιθανόν» είπε η κα Θόρντον  με τόνο κοφτό και δυσαρεστημένο. «Απλώς σκέφτηκα, ότι ως ξένοι που ήρθατε πρόσφατα να κατοικήσετε σε μια πόλη η οποία έχει διακριθεί ιδιαιτέρως  σε αυτή τη χώρα χάρη στο συγκεκριμένο είδος και στην πρόοδο των επιχειρήσεών της, ίσως θα φροντίζατε να επισκεφθείτε τα μέρη αυτά, τα οποία είναι μοναδικά στην επικράτεια, όπως μου λένε. Αν η δεσποινίδα Χέηλ αλλάξει γνώμη και καταδεχτεί να δείξει περιέργεια ως προς τα εργοστάσια του Μίλτον, μπορώ μόνο να πω ότι θα χαιρόμουν να διευκολύνω ώστε να της επιτραπεί η είσοδος  στο εργοστάσιο του γυιού μου, στα σταμπωτήρια, στο καρούλιασμα  ή στις απλούστερες εργασίες των κλωστηρίων. Εκεί, μπορεί κανείς να δεί στην απόλυτη τελειότητα,  κάθε βελτίωση όσον αφορά τον  μηχανικό εξοπλισμό.»
..................................................................................................................................